Włodawa– miasto powiatowe liczące 13,5 tys. mieszkańców  położone w północno-wschodniej części województwa lubelskiego, we wschodniej Polsce, w powiecie włodawskim na obszarze Garbu Włodawskiego, nad rzekami Włodawką i Bugiem przy granicy z Białorusią , Włodawa leży na Południowym Podlasiu, Pojezierzu Łęczyńsko-Włodawskim i Polesiu, zajmuje pow.18,0 km2. W XIII wieku zaliczana do grodów Księstwa halicko-wołyńskiego, położenie nad wielką rzeką – Bugiem – sprzyjało szybkiemu rozwojowi miasta jako ośrodka handlowego i tranzytowego. Obecnie nazywane miastem trzech kultur ze względu na charakter wielokulturowego i wyznaniowego miasta, oraz odbywającego się tu corocznego Festiwalu Trzech Kultur.                                                              Lokacjia miasta, miała miejsce prawdopodobnie na początku XVI wieku.                                     Od 1569 r. Włodawa na mocy unii lubelskiej stała się miastem granicznym, zaś rzeka Włodawka stanowiła granicę pomiędzy województwem brzeskolitewskim a województwem ruskim.
Do Włodawy zaczęli coraz liczniej sprowadzać się Żydzi – w 1931 r. żydzi stanowili 68% (5,9 tys.  Holokaust ,powojenna Akcji „Wisła” i nowe granice państwowe zmieniły diametralnie oblicze miasteczka, większość żydowskich mieszkańców Włodawy zginęła w obozie zagłady w Sobiborze, a Rusini zostali wywiezieni w głąb Rosji. Spuścizną dawnej świetności Włodawy pozostały do dzisiaj jej zabytki, unikalne z skali polski i Europy w postaci zachowanych świątyń XVIII w. i innych obiektów architektonicznych. Do najcenniejszych należą;                                                                                                                                           Synagoga barokowa wchodząca w skład zespołu synagogalnego, obecnie muzeum Pojezierza Łęczyńsko- Włodawskiego,                                                                                                                  Kościół pw.św. Ludwika wraz z kryptami, projektu Pawła Fontany wzniesiony w stylu późnobarokowym z wystrojem w stylu rokoko,                                                                                                Klasztor o.o Paulinów projektu Józefa Pioli w stylu barokowym z wewnętrznym wirydarzem połączony krużgankiem z kościołem                                                                                                                                                                                   Cerkiew Unicka z 1840 r.przebudowana w 1893r.w stylu bizantyjsko-klasycystycznym w.g projektu Wiktora Suczugowa, od 1875 prawosławna  pw. Najświętszej Mari Panny z polichromią z 1842r.oraz ikonostasem,                                                                                                           Kramnice z XVIII w. to dawne jatki i kramy  wzniesione na rzucie kwadratu z wewnętrznym dziedzińcem dwoma bramami przejazdowymi.

Wirtualny spacer